فاطمیه94 / واحد
کاش عمر من کوتاه بشه
جون دادم اما آخر تموم شد، غسلت با اشکِ چشمای حیدر
کنار قبرِ تو می‌شد ای کاش، نماز صبرم نماز آخر
باید زمین و آسمون، با ناله‌هام همراه بشه
طاقت ندارم بعد تو، کاش عمر من کوتاه بشه
تو بودی، تنها مدافع علی، زهرا
که می‌شه، مزار تو یاور من حتی
«وا غربتا، وا غربتا»
ــــــــــــــــــــــــــــ
راحت بخوابید اهل مدینه، دیگه نمیاد صدای زهرا
بارونِ اشک چشمای خیسم، می‌باره هر شب برای زهرا
کی آخه از یادم می‌ره، شب‌گریه‌های کوثرم
با دیدن دیوار و در، می‌سوزه از پا تا سرم
مدینه، سیره دلم دیگه از این دنیا
مدینه،فاطمه رفت و شد علی تنها
«وا غربتا، وا غربتا»
::
شد گریه کار فاطمه
دلم گرفت از غریبی تو، از دست اهل مدینه سیرم
وقتی می‌بینم که زانوهاتو، بغل گرفتی می‌خوام بمیرم
اشک تو جاری شد علی، که بی‌قراره فاطمه
از غربت تو روز و شب، شد گریه کار فاطمه
می‌رم با، چشمی که از غم تو شد خونبار
شبونه، دور از همه منو به خاک بسپار
«وا غربتا، وا غربتا»
ــــــــــــــــــــــــــــ
با این وصیت داغ بزرگی، به روی شونه‌م گذاشتی زهرا
شرمنده‌ام که این آخر عمر، خونه‌ی امنی نداشتی زهرا
خیری ندیدی فاطمه، از آدمای این دیار
ای کاشف الکرب علی، با غصه‌ها تنهام نذار
نمی‌شه، باور من که می‌ری از دستم
نگو که، بار سفر از این جهان بستم
«وا غربتا، وا غربتا»
محمدرضا رضایی
